Beste Velorexfielen,
Dit weekend was, zoals altijd, een topprestatie van Brabantse gastvrijheid en Velorex-liefde.
Waar zouden we zijn zonder Riky en Jan?
Riky en Jan Kappen bewezen wederom dat ze niet alleen gastvrij zijn, maar vermoedelijk geheime krachten bezitten. Een heel weekend lang regelde dit dynamische duo alles tot in de puntjes: eten, slaapplaatsen, tourritten en morele ondersteuning bij het overleven van onvoorspelbaar Nederlands weer. Serieus, als zij ooit een hotel beginnen, dan is het binnen een week volledig geboekt—door ons.
Wie waren erbij?
Naast Riky en Jan natuurlijk: Maikel en Aleksandra, mini-Velorexer Mika, Kees en Babs, Remco, Saskia en zoon Cor, Steef, René, Rob en Wieteke, Jan en Jacqueline, Gerrit en Wilmy, Jan Ceelen, Ben en Lidia met hun hond, Stephan uit Duitsland, op zaterdag schoof een Tsjechische vriend van de fam. Kappen aan, en ondergetekende Henk.
Vrijdag: Kletsen, eten en de traditionele ‘kijk-wie-het-langst-volhoudt-bij-het-kampvuur’ wedstrijd
We begonnen met een meet & greet, wegens de frisse temperaturen dit keer binnen (de zon had blijkbaar een snipperdag). Gelukkig werd de inwendige mens perfect verzorgd met soep en broodjes met een mysterieuze farce—de exacte samenstelling blijft een goed bewaard Brabants geheim en natuurlijk een streling op de tong het home made toetje.
’s Avonds verzamelden we ons rondom het kampvuur, waar we onder het genot van drankjes en sterke verhalen de avond vulden. Er werden vriendschappen hernieuwd, levensvragen beantwoord en licht filosofische debatten gevoerd over wat nou écht de beste BBQ-techniek is.
Zaterdag: Een tourrit met stijl—en een beetje regen
Na een ontbijt dat eerder op een buffet leek, kon iedereen zelf zijn lunch box samenstellen—alsof we op expeditie gingen in het Brabantse wild. Rond 10.30 uur vertrokken we voor een tourrit door de schilderachtige landschappen van Brabant, onderbroken door een bezoek aan een museum met een collectie motorfietsen zo indrukwekkend dat sommigen serieus overwogen hun Velorex in te ruilen. Deze indrukwekkende collectie motorfietsen – waaronder Harley Davidsons, Indians en Excelsiors – liet bij iedereen een diepe indruk achter . De toegang werd ons mogelijk gemaakt door de vrouw van de recent overleden eigenaar – een bijzonder gebaar dat we zeer hebben gewaardeerd.
Helaas besloot Moeder Natuur op een gegeven moment om ons wat extra sfeer te geven—lees: regen. Gelukkig vond Riky met haar charme een manier om ons onderdak te krijgen in een knusse boerderij, met als voorwaarde dat we niet stiekem alleen onze eigen lunchbox aten maar een drankje bestelden – typisch Brabantse gastvrijheid!
Steef, onze Velorex-held, trakteerde ons vervolgens op softijs—een traditie in wording en een geschenk voor de ziel.
Zaterdagavond: BBQ met een Michelin-ster waardige chef en een mini-Velorexer als controleur.
De BBQ werd een waar spektakel. Maikel ontpopte zich als een culinaire legende en grilde vlees en garnalenspiesjes met chirurgische precisie. Ondertussen hield Mika toezicht op het worstgrillen volgens de Tsjechische wijze en corrigeerde onhandige volwassenen met de striktheid van een meester-kok.
Het dessert was een show op zich—huisgemaakt bakwaar, strategisch gedrapeerd met ijs en een royale laag slagroom. Als je hier niet gelukkig van werd, was je vermoedelijk een robot.
Zondag: Nog één tourrit, en dan afscheid met een traan
Na een laatste ontbijt trokken we er op uit voor de afsluitende tourrit van 60 km, met een pitstop bij Jansclassiccars.nl, waar we ons vergapen aan oldtimers die zo glanzend waren dat zonnebrillen verplicht waren.
Terug in Den Dungen wachtte ons nog een laatste, perfect verzorgde lunch door de familie Kappen—en daarna kwam het moment: afscheid nemen.
Er werd geknuffeld alsof we elkaar jaren niet meer zouden zien. En ja, er was hier en daar een traan. Want laten we eerlijk zijn: een weekend zoals dit, dat wil je gewoon nooit laten eindigen.
De onderstaande foto’s en filmpje spreken genoeg.
Met warme groet,
Henk.
